Բարձրաձեւ

adj.

Բարձր ձեւով. բարձրատեսակ. ամբարձեալ. եւ Պանծալի.

Լուսին ծագեալ ի վերայ լերանց բարձանց, եւ ի բարձրաձեւ գագաթունս կոհակացն՝ արտափայլեալ, եւ այլն. (Զքր. կթ.։)

Մշտափթիթն լինելով, եւ փայլօղ երփն բարձրաձեւ գունաւորութեամբն. (Պիտ.։)